Engagementen

Deontologische code

Omdat DSB wil dat de betrekkingen tussen fabrikanten, verkopers en kopers voortdurend gebaseerd zijn op vertrouwen en integriteit heeft zij een Deontologische code opgesteld die tevens samengevat is in een Charter met zeven fundamentele waarborgen voor de consumenten.

Tot slot bestrijdt DSB tevens onwettige handelspraktijken zoals afgedwongen aankoop, piramideverkoop, sneeuwbalprocédé,...

De bij DSB aangesloten ondernemingen zijn eveneens aangesloten bij de Ombudsman voor de Handel.

In geval van geschil met een onderneming of met een van haar directe verkopers kan de consument klacht indienen bij de Ombudsman voor de Handel, die de klacht zal behandelen in overeenstemming met zijn procedurereglement.

Onze charter

De leden van DSB hechten veel belang aan correcte contacten, gebaseerd op een strikte deontologie en hoffelijkheid tussen verbruikers enerzijds en verkopers en fabrikanten anderzijds. Daarom gaan zij de plechtige verbintenis aan om de volgende garanties toe te passen en te verspreiden:

1. Garantie van identificatie en correctheid van de firma's en van de verkopers

De verkopers vermelden duidelijk de identiteit van de firma die zij vertegenwoordigen. Zij maken melding van het lidmaatschap van DSB. De verkopers verbinden er zich toe tegenover de verbruikers de meest uitgebreide correctheids- en hoffelijkheidsprincipes te eerbiedigen.

Indien de verkoper merkt dat de klant geen bezoek met het oog op directe verkoop wil, onthoudt hij zich van ieder verkoopgesprek met die klant.

2. Garantie van productinformatie

De producten worden duidelijk en juist omschreven met hun eigenschappen door verkopers die over permanente en geschikte informaties beschikken.

3. Garantie van voorstelling der producten

Van de producten wordt een uitgebreide voorstelling gegeven, zodat hun gebruiksmogelijkheden volledig begrepen worden.

4. Garantie van een duidelijke en vlot leesbare bestelbon

Elke bestelling gebeurt aan de hand van een geschreven document dat duidelijk en vlot leesbaar is en waarin alle modaliteiten van de overeenkomst vermeld worden. De bestelbon omschrijft duidelijk de eigenschappen van de bestelde producten en hun aantal.

5. Garantie van bedenktijd

De consument beschikt over een herroepingstermijn van 14 kalenderdagen. Deze herroepingstermijn begint te lopen, voor verkoopovereenkomsten de dag na de dag waarop de consument of een door de consument aangewezen derde partij de goederen fysiek in bezit neemt en voor dienstenovereenkomsten de dag van de sluiting van de overeenkomst.

6. Garantie van kwaliteit en dienst-na-verkoop

Elk product geniet van een ruime, duidelijk vermelde kwaliteitsgarantie. De producten of diensten die niet aan de contractuele kwaliteitsvoorwaarden beantwoorden, worden ofwel gratis teruggenomen, ofwel geruild.

7. Garantie van een buitengerechtelijke klachten- en geschillenbeslechtingsprocedure

De ondernemingen en de directe verkopers brengen de consument ervan op de hoogte dat indien een geschil niet binnen een redelijke termijn kan worden opgelost ze zich ertoe verbinden om een oplossing te zoeken via de Ombudsman voor de Handel. Daartoe verstrekken ze de gegevens van de Ombudsman voor de Handel op papier of op een andere duurzame drager.

Charter

Piramideverkoop

Checklist Piramideverkoop

Welke aanvangsinvesteringen worden aan de nieuwe verkopers gevraagd bij inschrijving? Meer algemeen: dient de verkoper te betalen om te kunnen werken?

Kan de verkoper zijn beginkapitaal volledig recupereren wanneer hij zijn activiteit opgeeft?

Is de verkoper verplicht een minimale stock aan te leggen? Kan hij zijn onverkochte stock terugbrengen naar de onderneming tegen terugbetaling van de prijs (eventueel verminderd met de administratieve kosten)?

Wat is de kwalitatieve waarde van de producten/diensten die door de onderneming worden verkocht? Bieden ze daadwerkelijk een potentiële markt? Heeft de ontevreden consument het recht het product in te wisselen of het terug te brengen tegen terugbetaling?

Is het systeem om de terugbetaling te regelen duidelijk en begrijpelijk voor een 'goede huisvader'?

Schenkt de onderneming een vergoeding voor de rekrutering van nieuwe verkopers?

Hoe worden de vergoedingen berekend? Gebeurt dat wel degelijk op basis van het aantal verkochte producten?

Zorgt de onderneming ervoor dat de nieuwe verkoper die een bepaald niveau bereikt heeft in zijn verkoop aan de consument, en die op zijn beurt andere verkopers steunt, onafhankelijk kan worden van zijn 'peter', die dan geen bonus meer zal ontvangen voor zijn verkoop? Vanaf wanneer?

Wat is het belangrijkste doel van de verkopers? Nieuwe verkopers rekruteren of producten en/of diensten verkopen of de verkoop ervan organiseren? Houdt de onderneming geen onduidelijkheid in stand tussen het statuut van de verkopers en dat van de consumenten?

De artikels 84 alinea 1 en 105 van de wet van 14 juli 1991 betreffende de handelspraktijken en de voorlichting en bescherming van de consument stipuleren:

'Het is verboden te verkopen door een beroep te doen op een methode van kettingverkoop, die erin bestaat een netwerk van al dan niet professionele verkopers op te bouwen, waarbij iedereen enig voordeel verhoopt, meer door de uitbreiding van dat net dan door de verkoop van producten (of diensten) aan de consument. De deelneming met kennis van zaken aan dergelijke verkopen is eveneens verboden.

Met gevangenisstraf van één maand tot vijf jaar en met geldboete van 26 tot 20 000 euro (N.d.R.: te vermenigvuldigen met vijf) of met een van die straffen alleen worden gestraft, zij die artikel 84, dat kettingverkopen verbiedt (…) overtreden.'

Direct Selling Belgium is zich bewust van de moeilijkheid om de draagwijdte van dit artikel te interpreteren en heeft, op basis van haar Deontologische code, een aantal criteria uitgevaardigd die de consumenten en de kandidaat-verkopers moeten toelaten om uit te maken of een voorgesteld verkoopssysteem in de ogen van de wet als verdacht dient te worden beschouwd.

Een enkel criterium van deze lijst is hiervoor niet voldoende maar een opeenstapeling van criteria kan een nieuwe verkoper doen twijfelen over de deontologie of zelfs de wettelijkheid van de handelsactiviteiten van een bedrijf in België waarmee hij wenst samen te werken.

Aarzel in dit laatste geval niet contact op te nemen met de diensten van DSB.

Wat zijn de belangrijkste verkoopkanalen in de directe verkoop?

Een directe verkoop kan op verschillende manieren tot stand worden gebracht. De verkoop in samenkomst of 'Home party' De verkoop in 'home parties' is de meest bekende en meest gewaardeerde formule in de directe verkoop. Over het algemeen vindt deze plaats ten huize van een 'gastheer' of 'gastvrouw' die kennissen uitnodigt voor een demonstratie. De demonstratrice-verkoopster of de demonstrateur-verkoper presenteert op deze manier zijn producten of diensten aan de genodigden in een ontspannen sfeer. De aanwezigen kunnen gevraagd worden aan de demonstratie mee te werken via een workshop (culinair, cosmetica,...). Ook kunnen zij de producten aanraken (juwelen, sexy toys,...), passen en proberen (textiel, lingerie, cosmetica,...) of zelfs proeven (wijn). Kortom, de informele context en de nabijheid van de aangeboden producten en diensten zijn twee onbetwistbare troeven van de directe verkoop bij 'home parties'. De individuele directe verkoop (verkoop 'face-to-face' of 'person-to-person') De individuele verkoop verloopt over het algemeen ten huize van de consument, hetzij op afspraak, hetzij spontaan. Men spreekt van spontane verkoop of huis- aan-huis-verkoop wanneer de verkoper zich ten huize van de consument aanbiedt en hem spontaan een demonstratie voorstelt. Andere vormen van directe verkoop De directe verkoper kan de consument ook op andere plaatsen dan in zijn woning ontmoeten: in het kader van een markt, een beurs, een salon of ook in een andere onderneming (de ingang van een warenhuis, in een hotel, een sportclub,...). In dit geval kan de verkoop individueel of in samenkomst gebeuren.
Hoe werken in de directe verkoop? Wat is het statuut van de directe verkopers?

De directe verkoop is een sector die voor iedereen openstaat, ongeacht opleiding, ervaring, geslacht of leeftijd. De ondernemingen die lid zijn van DSB bieden al hun verkopers immers voortdurend gratis opleidingen aan. Bovendien kan iedereen, volledig zelfstandig, volgens zijn eigen uren en op zijn eigen ritme werken. Zelfstandig zijn kan zowel in bijberoep als in hoofdberoep.
Welke soort producten of diensten vindt men in de directe verkoop?

De producten en diensten die in de directe verkoop worden aangeboden zijn onder meer mode-artikelen, schoonheidsproducten en producten voor welzijn, boeken, multimedia, voeding.
Moet de zelfstandige directe verkoper zich inschrijven bij de Kruispuntbank van Ondernemingen?

De directe verkopers die hun activiteit als hoofd- of nevenberoep uitoefenen moeten over een ondernemingsnummer beschikken en kunnen hun inschrijving aanvragen bij een Ondernemingsloket van hun keuze.
Hoe worden de vergoedingen berekend? Gebeurt dat wel degelijk op basis van het aantal verkochte producten?

De ondernemingen worden gevraagd concrete voorbeelden van de berekening van de vergoedingen door te geven. De firma mag nooit vergoedingen toekennen die uitsluitend het gevolg zijn van de rekrutering van nieuwe verkopers. Bovendien moet de commissieregeling voor de verkopen aan de consument voor alle verkopers identiek zijn, ongeacht de plaats die hij in het verkoopnet bekleedt.
Zorgt de onderneming ervoor dat de nieuwe verkoper die een bepaald niveau bereikt heeft in zijn verkoop aan de consument, en die op zijn beurt andere verkopers steunt, onafhankelijk kan worden van zijn 'peter', die dan geen bonus meer zal ontvangen voor zijn verkoop? Vanaf wanneer?

DSB adviseert het peterschap te beperken tot vijf niveau's.
Kan de verkoper zijn beginkapitaal volledig recupereren wanneer hij zijn activiteit opgeeft?

Elke verkoper die een aanvangsinvestering heeft moeten doen of die voor zijn demonstraties een kleine productvoorraad heeft moeten aanleggen, moet het grootste deel van zijn investering kunnen recupereren. DSB raadt de leden bovendien aan om de starterskit, die in overeenstemming moet zijn met het materiaal dat nodig is om de activiteit te beginnen en/of een kleine beperkte voorraad producten, hetzij gratis, hetzij tegen een gepaste financiële waarborg, of nog via een huur aan een redelijk tarief, ter beschikking van de verkopers te stellen of de aankoop ervan mogelijk te maken via de commissies op de eerste verkopen van de nieuwe verkoper.
Wat is de kwalitatieve waarde van de producten/diensten die door de onderneming worden verkocht? Bieden ze daadwerkelijk een potentiële markt? Heeft de ontevreden consument het recht het product in te wisselen of het terug te brengen tegen terugbetaling?

Deze meer subjectieve elementen dienen de aandacht van de kandidaat-verkoper te trekken.
Welke aanvangsinvesteringen worden aan de nieuwe verkopers gevraagd bij inschrijving? Meer algemeen: dient de verkoper te betalen om te kunnen werken?

Voor de directe verkoop van producten dient de aanvangsinvestering van een nieuwe verkoper onbestaand of vrij laag te zijn en in verhouding te staan tot het benodigde materieel om zijn activiteit te beginnen en een kleine voorraad producten voor de eerste verkopen (in de vorm van een starterskit - zie eveneens punt 2). Voor de directe verkoop van diensten (telecommunicatie) of producten die niet het voorwerp kunnen uitmaken van een demonstratie aan de consument (gas, elektriciteit, enz) mag van een nieuwe verkoper geen enkele aanvangsinvestering worden gevraagd. Wanneer de nieuwe verkoper als consument een abonnement aangaat bij de onderneming voor de directe verkoop van producten of diensten die niet het voorwerp kunnen uitmaken van een demonstratie aan de consument, raadt de DSB aan de duur van een dergelijk abonnement te beperken tot twaalf maanden. Men dient ook argwanend te zijn voor verborgen investeringsbedingen zoals een overdreven inhouding van commissies, dure opleidingsseminaries, hoge administratieve kosten, enz. Buiten deze gevallen is de DSB van oordeel dat het algemeen beschouwd abnormaal is te moeten betalen om in de sector te kunnen werken.
Wat is het belangrijkste doel van de verkopers? Nieuwe verkopers rekruteren of producten en/of diensten verkopen of de verkoop ervan organiseren? Houdt de onderneming geen onduidelijkheid in stand tussen het statuut van de verkopers en dat van de consumenten?

Enkel de verkoop en de organisatie ervan dient door de onderneming actief gepromoot en vergoed te worden. De rekrutering op zich mag nooit een doel van de ontwikkelingsstrategie zijn.
Is de verkoper verplicht een minimale stock aan te leggen? Kan hij zijn onverkochte stock terugbrengen naar de onderneming tegen terugbetaling van de prijs (eventueel verminderd met de administratieve kosten)?

Indien een verkoper besluit om een einde te maken aan zijn samenwerking met de onderneming, dient de onderneming hem alle producten terug te betalen die hij in de loop van de laatste twaalf maanden heeft aangekocht. Voorwaarde voor deze terugbetaling is dat de directe verkoper minimum 90% van de aankoopprijs van de producten ontvangt. De onderneming is echter niet verplicht verkoopondersteunende producten of producten zelf terug te nemen indien zij niet in hun oorspronkelijke staat, nieuw en ongebruikt zijn.
Is het systeem om de terugbetaling te regelen duidelijk en begrijpelijk voor een 'goede huisvader'?

Kan een goede huisvader bij het lezen van het terugbetalingssysteem berekenen hoeveel producten hij, uitgedrukt in euro, moet verkopen om recht te hebben op een commissie? Is het bedrag van die commissie gemakkelijk te bepalen? De bedrijven en de directe verkopers mogen de reële of potentiële verkopen of winsten van hun directe verkopers niet foutief presenteren. Alle beweringen met betrekking tot de winsten of verkopen dienen gebaseerd te zijn op van bewijsstukken voorziene feiten en niet enkel naar geïsoleerde successen te verwijzen.
Schenkt de onderneming een vergoeding voor de rekrutering van nieuwe verkopers?

Ze kan het netwerk enkel vergoeden voor de verkochte producten en aan de 'peters' een bonus geven gebaseerd op de omzet die gerealiseerd wordt door hun groep, enkel en alleen om hen te vergoeden voor de tijd die aan de opleiding en motivering van de pupillen besteed werd en aan het opvolgen van hun verdere ontwikkeling. In geen enkel geval mag een verkoper vergoed worden voor het simpele feit dat hij nieuwe verkopers rekruteert. De verkopers 'peters' mogen immers geen enkel voordeel genieten dat uitsluitend het gevolg zou zijn van de uitbreiding van het netwerk. De vergoedingen van de verkopers - zowel de rechtstreekse als de gerekruteerde - moeten dus uitsluitend berekend worden op de verkopen van die verkopers aan de consument. Bovendien moet de onderneming er ten allen tijde voor waken dat er binnen het netwerk geen ondoordachte voorraden worden aangelegd. Het toegepaste systeem moet een effectieve afzet van de voorraad waarborgen en er dient een doeltreffende controle te worden ingesteld om over de goede werking van dit systeem te waken.

Ombudsman voor de Handel

De bij DSB aangesloten ondernemingen zijn eveneens aangesloten bij de Ombudsman voor de Handel.

In geval van geschil met een Onderneming of met een van haar directe verkopers kan de consument klacht indienen bij de Ombudsman voor de Handel, die de klacht zal behandelen in overeenstemming met zijn procedurereglement.

De Ombudsman voor de Handel is een vzw die beantwoordt aan de wettelijke eisen op vlak van onafhankelijkheid, onpartijdigheid, transparantie, bereikbaarheid en expertise.

De Ombudsman voor de Handel wil klanten en handelaars een doeltreffende verzoeningsservice aanbieden, maar doet ook aan preventie. De Ombudsman voor de Handel zal de klant objectief informeren over zijn rechten en plichten.
Hij stelt structurele verbeteringen voor de sector van de handel voor, gebaseerd op de voorgelegde geschillen.

Een verzoeningsprocedure bij de Ombudsman voor de Handel is kostenloos voor consumenten. De Ombudsman voor de Handel wordt gefinancierd door geregistreerde handelaars. De handelaar betaalt jaarlijks een bedrag die bepaald wordt door zijn omzetcijfer en door het aantal verzoeningsdossiers. De verzoeners worden per dossier betaald, los van het resultaat.

Ombudsman